Όταν αποκαθηλώνεται ένας καλλιτέχνης, τι γίνεται με το έργο του;

Όταν ένα τραγούδι, μία ταινία, ένας πίνακας ζωγραφικής εκφράζει τις σκέψεις σου, ασυναίσθητα νιώθεις μια σύνδεση με αυτόν που δημιούργησε το έργο. Η ικανότητα της τέχνης, άλλωστε, να λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος για τους ανθρώπους είναι μία από τις σημαντικότερες λειτουργίες της. Στην συνέχεια, όμως, μπορεί ο ίδιος καλλιτέχνης να σε απογοητεύσει, να "προδώσει" αυτό που εκπροσωπούσε και σε έκανε να τον εκτιμήσεις ή να βλάψει κάποιον άλλον με τρόπο που εσύ βρίσκεις απαράδεκτο. Η ιστορία της τέχνης βρίθει παραδειγμάτων κακοποιητικών δημιουργών, αλλά και καλλιτεχνών που "αλλαξοπίστησαν". Μπορείς να συνεχίσεις να απολαμβάνεις το έργο τους, όπως πριν; Μπορείς να συνεχίσεις να αγαπάς ένα έργο, όταν αντιπαθείς πλέον τον δημιουργό του;

Το ζήτημα του διαχωρισμού της τέχνης από τον καλλιτέχνη είναι εξαιρετικά ευρύ, και αν το προσεγγίσει κανείς αφήνοντας στην άκρη ηθικούς ή ιδεολογικούς κανόνες, καταλήγει στο πρωταρχικό ερώτημα: ένα έργο τέχνης είναι επέκταση του ατόμου που το δημιουργεί, ή αυτόνομο δημιούργημα;

Ίσως, από μια πιο φιλοσοφική πλευρά μπορούμε να δεχτούμε πως η τέχνη είναι αυτόνομη οντότητα, ωστόσο το να απορρίπτει το κοινό ένα έργο για να μποϊκοτάρει τον καλλιτέχνη είναι κάτι εξαιρετικά συνηθισμένο. Άλλωστε, σήμερα η τέχνη δεν είναι μόνο έκφραση, αλλά και εμπόρευμα, επομένως η οικονομική στήριξη είναι θεμελιώδες στοιχείο της σχέσης κοινού-δημιουργού. Αν δεχτούμε, όμως, πως ο χαρακτήρας του καλλιτέχνη πρέπει να αποτελεί κριτήριο για την αξία του έργου ανοίγει μια επικίνδυνη πόρτα για τον περιορισμό της ίδιας της καλλιτεχνικής έκφρασης. 

Είναι σημαντικό, έτσι, να κάνουμε έναν διαχωρισμό. Να διακρίνουμε τους καλλιτέχνες που τοποθετούν σε πρώτο πλάνο το έργο τους από εκείνους που κατά κύριο λόγο συνιστούν μια καλλιτεχνική περσόνα. Στην πραγματικότητα, το ίδιο πρωταρχικό ερώτημα για το αν το έργο είναι αυτόνομο ή προέκταση του δημιουργού καλούνται να το απαντήσουν πρώτα από όλους οι ίδιοι οι δημιουργοί. Και το απαντούν μέσα από την πορεία τους και τις επιλογές τους. Και για αυτό που επιλέγουν θα κριθούν.