Τι προβλέπεται να κάνουν οι εκπαιδευτικοί αν παρατηρήσουν στοιχεία κακοποίησης σε μαθητές τους

Η προσπάθεια για την καταπολέμηση της βίας κατά των παιδιών δίνει μεγάλη βαρύτητα στην συμμετοχή και την βοήθεια της εκπαιδευτικής κοινότητας. Λόγω της καθημερινής επαφής με τα παιδιά και της σχέσης εμπιστοσύνης που μπορεί να αναπτυχθεί κατά περιπτώσεις, η νομοθεσία ορίζει την υποχρέωση των εκπαιδευτικών να αναφέρουν ενδείξεις ενδοοικογειακής βίας, προσφέροντας τους μάλιστα το λεγόμενο "ακαταδίωκτο". 

Συγκεκριμένα, το Άρθρο 23 του Νόμου 3500 για την ενδοοικογενειακή βία προβλέπει: ρητή υποχρέωση για τους εκπαιδευτικούς και τα μέλη του εκπαιδευτικού προσωπικού (Πρωτοβάθμια / Δευτεροβάθμια, δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία, καθώς και μονάδες προσχολικής αγωγής) που πληροφορούνται ή διαπιστώνουν ότι έχει διαπραχθεί έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος μαθητή, να ενημερώσουν χωρίς καθυστέρηση τον διευθυντή της σχολικής μονάδας. Ο διευθυντής, με τη σειρά του, οφείλει να αναφέρει το περιστατικό στον Εισαγγελέα ή στην αστυνομία.

Έπειτα η Εισαγγελία διατάζει κάθε πρόσφορο μέσο για τη διερεύνηση. Συνήθως δίνοντας εντολή στην κοινωνική υπηρεσία του τόπου κατοικίας του/της μαθητή/τριας. 

Επομένως προκύπτει πως η αναφορά περιστατικών βίας σε βάρος μαθητών συνιστούν υπηρεσιακό και νομικό καθήκον.  Οι εκπαιδευτικοί δεν υπέχουν αστική ή ποινική ευθύνη, εφόσον προβαίνουν στην αναφορά με καλή πίστη, ακόμα κι αν αργότερα αποδειχθεί ότι το παιδί δεν είχε κακοποιηθεί. Αντίθετα, η παράληψη αναφοράς μπορεί να επιφέρει ποινικές κυρώσεις, γιατί θεωρείται παράλειψη καθήκοντος.

Αξίζει να επισημανθεί πως σε περίπτωση που δεν δεχτεί η διεύθυνση του σχολείου την παραπομπή στην Εισαγγελία, όπως προβλέπεται από τον Νόμο 3500, πρέπει οι εκπαιδευτικοί να ενημερώσουν απευθείας τον Εισαγγελέα Ανηλίκων, καθώς βάση του Ποινικού Κώδικα (άρθρο 232 – Παράλειψη αναγγελίας εγκλήματος), κάθε δημόσιος υπάλληλος υποχρεούται να αναφέρει στις αρχές κακουργήματα ή πλημμελήματα που τελούνται σε βάρος ανηλίκων.